Toch best weer eventjes wennen...

Ik heb dan dinsdag misschien wel zowat de hele dag geslapen, uitgeslapen was ik zeker niet. Woensdag en donderdag nachten nog erug beroerd geslapen en aangezien ik woensdag gewoon al begonnen ben met stage voelde ik me niet erg florizant. Alleen op vrijdag heb ik de energie bij elkaar weten te vinden om tot 18u op stage te blijven. Donderdag waren mijn ogen zo zwaar dat ik om 4u bijna lag te slapen achter mijn buro, dus was om 4.30 maar naar huis gegaan. Helaas was ik nog lang niet thuis, want had wederom vertraging :S Deze keer met de trein. Er was ergens voor ons 1 trein met technische problemen waardoor alles erachter opgehouden werd. Op een gegeven moment stonden we met 3 treinen naast elkaar ergens tussen 2 stations te wachten voor de voorganger om weg te rijden en dus door te rijden. pff... weer een half uurtje later, dus was pas om 6u thuis. Thuis lekker gegeten en maar op tijd naar bed gegaan.
Vrijdag ook nog een volle dag stage en toen was het eindelijk weekend. Tijd om bij te slapen.

Op zaterdag werd ik om 13.30u pas wakker. En ik voelde me alsof ik nog tot de volgende ochtend had kunnen slapen. Maar toen ik er eenmaal uit was ging het wel. Die dag eigenlijk verder weinig gedaan als wat boodschapjes en uitgezocht wat ik wil gaan zien in mijn vakantie als papa en mama komen. 's Avonds ook even met het thuisfront gebeld, toch wel fijn want het is weer even wennen om hier te zijn. Ook heb ik nog Toy Story 1 en 2 op tv gekeken, dus ben mijn tijd wel door gekomen.

En dan vandaag... er stond op het programma de 7Bridges Walk. Dat wil zeggen 25kilometer lopen door het centrum van Sydney over 7 bruggen. Ik had mezelf gister nog ingeschreven en was ongeveer de 35.000e deelnemer. Vanmorgen dus optijd opgestaan en rond 10u vertrokken. Helaas is het een klein beetje in het water gelopen. Net toen we vertrokken waren begon het wat te miezeren... en toen wat harder... en harder... en harder! Pff, het kwam met bakken tegelijk uit de lucht en toevallig liepen we net op een stuk waar je nergens, maar dan ook echt nergens kon schuilen. Dus ik was een beetje doorweekt. Aangezien het na een uur nog niet droog was maar besloten om naar huis te gaan :( Daar ging het goede idee... ach, nu heb ik wel wat tijd om dit verhaaltje te schrijven. En misschien ga ik het nog wel een keer lopen als het zonnetje wel schijnt.

Tot snel weer!

Liefs Loes

P.S.: Het is nu trouwens 10u tijd verschil. Omdat wij de klok hebben verzet naar zomertijd en jullie vannacht naar wintertijd...